transfery aktywów i Doktryna odpowiedzialności następcy

Bridge IT, Inc., była korporacją z Arizony, która świadczyła usługi technologiczne dla firm. Sandra Higgins była prezesem Bridge IT, większościowym udziałowcem i głównym pracownikiem. W szczytowym momencie Bridge It zatrudniał 12 pracowników, a roczna sprzedaż wynosiła 2 miliony dolarów.

Warne Investments zawarło umowę z Bridge IT, w której wezwało Bridge IT do opracowania strony internetowej dla Warne. Doszło do sporu o kontrakt i Warne pozwał Bridge IT. Obrona przed pozwem Warne ’ a okazała się poważnym odwróceniem uwagi Higginsa; biznes drastycznie upadł, a ona zatrudniła menedżera do kierowania firmą.

spór zaowocował wieloma nagrodami dla Warne ’ a o łącznej wartości ponad $155,000. Próbując zebrać się na wyrokach, Warne przygarnął konto bankowe Bridge IT, co w zasadzie spowodowało, że firma została wycofana z działalności.

po tym, jak Warne złożył pozew i zanim sprawa trafiła do sądu, Higgins stworzył kolejną korporację, Bridge Info Tech. (Ze względu na podobieństwo nazw, będziemy odnosić się do Bridge IT jako ” stara Firma „i Bridge Info Tech jako” nowa firma.”) Nowo utworzona korporacja była nieaktywna do lata 2003 roku. W tym czasie Higgins przestał pracować dla starej firmy.

podobieństwa między starymi i nowymi firmami nie kończyły się na nazwach:

• nowa firma wynajęła powierzchnie biurowe w pobliżu starej firmy.
• stare i nowe firmy świadczyły te same usługi i sprzedawały te same produkty.
• firmy miały co najmniej pięciu znaczących klientów wspólnych.
• stare i nowe firmy były własnością i zarządzane przez tych samych ludzi i korzystały z umiejętności właścicieli, wiedzy i kontaktów rynkowych.
• kiedy nowa firma rozpoczęła działalność, kupiła część sprzętu biurowego starej firmy.

utrzymując wyroki przeciwko niewypłacalnej, nieaktywnej starej spółce, Warne wniósł w lipcu 2004 r. pozew przeciwko Higginsowi i nowej spółce. Warne ponownie zwyciężył, uzyskując wyroki przeciwko nowej firmie i przeciwko Higginsowi osobiście, wyrównując 155 000 dolarów, które stara firma miała zapłacić.

wyrok przeciwko nowej spółce opierał się na Uniform Frauding Transfers Act (UFTA) i doktrynie odpowiedzialności następcy. Wyrok przeciwko Higginsowi opierał się na doktrynie następcy i funduszu powierniczego.

odpowiedzialność następcy

w Arizonie ogólna zasada jest taka, że gdy korporacja sprzedaje lub przekazuje swoje główne aktywa następcy korporacji, następca nie ponosi odpowiedzialności za długi i zobowiązania poprzedniej korporacji.

chociaż może to wydawać się ogromną drogą ucieczki dla właściciela kłopotliwej firmy, zasada ta podlega różnym wyjątkom. Odpowiedzialność prawna przenosi się na następcę korporację, jeśli którykolwiek z tych warunków zostanie spełniony:

• następca Corporation wyraźnie lub dorozumianie zgadza się przejąć zobowiązania poprzednika corporation; lub
• transakcja między dwoma korporacjami stanowi konsolidację lub fuzję; lub
• następca jest zwykłą kontynuacją lub reinkarnacją poprzednika; lub
• jasne i przekonujące dowody wskazują, że przeniesienie aktywów z poprzednika na następcę miało na celu oszukańcze uniknięcie długu lub zobowiązania.

w odwołaniu Higginsa i nowej firmy wyroku Sądu procesowego przeciwko nim Sąd Apelacyjny w Arizonie stwierdził, że istnieją wystarczające dowody na poparcie wniosku jury, że Bridge Info Tech (nowa firma) była zwykłą kontynuacją i następcą Bridge IT. Sama teoria kontynuacji odpowiedzialności następcy wymaga udowodnienia „znacznego podobieństwa we własności i kontroli” obu przedsiębiorstw oraz braku zapłaty przez następcę rozsądnej wartości poprzednikowi za przeniesione aktywa.

Przeczytaj opinię Trybunału w sprawie Warne Investments, Ltd. v. Higgins, et al.

oprócz zaobserwowania podobieństw między tymi dwoma przedsiębiorstwami, jak wspomniano powyżej, Sąd Apelacyjny zbadał adekwatność wartości zapłaconej za wniesione aktywa. Sąd uznał ustalenie biegłego sądowego Warne ’ a, że wartość starej spółki jako przedsiębiorstwa kontynuującego działalność została przeniesiona na nową spółkę, która wykorzystała tę wartość, aby szybko stać się przedsiębiorstwem kontynuującym działalność. Stanowisko Higginsa zostało dodatkowo osłabione przez fakt, że nowa firma nie zapłaciła starej firmie za przeniesienie jakichkolwiek aktywów innych niż około 2200 dolarów na sprzęt biurowy. Wartości niematerialne i prawne starej spółki (np., dobra wola, kontakty z klientami oraz wiedza i umiejętności właścicieli i pracowników) zostały przeniesione do nowej firmy bez żadnego wynagrodzenia, co dodatkowo uniemożliwiło starej firmie wywiązanie się ze swoich zobowiązań wobec Warne.

należy zauważyć, że dostępność wartości niematerialnych i prawnych, takich jak dobra wola, do przeniesienia oraz ewentualna wartość tego rodzaju aktywów jest specyficzna dla danego przypadku i w dużej mierze zależy od rodzaju prowadzonej działalności.

w Warne sąd uznał, że ta udana firma usługowa ma, ale nie została opłacona, cenne aktywa lojalności klientów, które po prostu podążają za właścicielem i kluczowymi pracownikami. Wynik: nowa spółka była odpowiedzialna za wcześniejsze wyroki wydane przeciwko starej spółce.

Doktryna funduszu powierniczego

jeśli chodzi o osobistą odpowiedzialność Higginsa za całość zobowiązań wobec Warne’ a, przydatna może być dyskusja na temat doktryny funduszu powierniczego. Doktryna ma na celu zapewnienie, że wszystkie roszczenia wierzycieli wobec niewypłacalnej korporacji zostaną zaspokojone, zanim jakikolwiek akcjonariusz otrzyma cokolwiek. W tym przypadku odpowiedzialność zgodnie z doktryną funduszu powierniczego wymagała dowodów, że:

• aktywa korporacyjne zostały przeniesione na Higginsa,
• przeniesienie nastąpiło, gdy korporacja była niewypłacalna, a
• przeniesienie zapewniło Higginsowi preferencyjne traktowanie w stosunku do innych wierzycieli.

Sąd odmówił jednak nałożenia na Higginsa odpowiedzialności osobistej albo z tytułu odpowiedzialności następcy, albo z powodu oszustwa.

Lesson Learned

Sandra Higgins wybrała ścieżkę, którą próbowali podążać właściciele wielu innych niespokojnych firm – tj. ograniczyć regres wierzycieli firmy A poprzez przeniesienie jej aktywów, własności, pracowników, operacji, procesów, relacji z klientami itp., do nowej, nieskażonej spółki B, bez zapłaty odpowiedniej wartości za wniesione aktywa.

opisane powyżej wyjątki od doktryny odpowiedzialności następcy ilustrują (a) jak trudno jest następcy korporacji odpowiednio zorganizować przeniesienie aktywów, aby uniknąć długów i zobowiązań poprzednika oraz (b) gotowość sądów do ukarania pozorowanych transferów z poprzednika na jego następcę.