stress and schizophrenia: a review of research models and findings

obecne myślenie na temat schizofrenii sugeruje, że pacjenci są szczególnie narażeni na stres, który może znacząco przyczynić się do wywołania ostrych epizodów choroby. Wcześniejsze badania związku stresu ze schizofrenią kładły nacisk na dwa tematy. Istnieją słabe dowody na to, że znacznie stresujące wydarzenia mogą przyspieszyć nawrót choroby. Istnieją silniejsze wskazania, że style komunikacji rodzinnej charakteryzujące się krytyką i wrogością skierowaną do pacjenta mogą przyczynić się do nawrotu choroby. Praca w obu kierunkach wywołała dyskusję i krytykę zarówno pod względem koncepcyjnym, jak i metodologicznym. Literatura na temat modeli stresu wykazuje różnorodność podejść do kilku kwestii krytycznych dla rozwoju skutecznego modelu stresu-schizofrenii: locus stresu w systemie osoba-środowisko; elementy, które należy uwzględnić; charakter i kierunek efektu przyczynowego; oraz metodologię stosowaną w badaniu stresu. Wcześniejsze badania próbowały, ale bezskutecznie, odizolować osobę od środowiska, aby uzyskać wyraźną miarę relacji między stresem a epizodami schizofrenicznymi. Natura choroby i zidentyfikowanej dziedziny stresu psychospołecznego sugeruje, że bardziej efektywny model obejmowałby podejście systemowo‐teoretyczne, koncentrujące się na procesach radzenia sobie stosowanych w osiąganiu różnych form równowagi ze środowiskiem.