.css-s62e6d{image-rendering:-webkit-optimize-contrast;height:auto;width:auto;max-height:100%;max-width:100%;}.css-7ik76r{height:auto;width: 120%; max-width: 100vw;}

Emerytowany profesor filozofii John Perry otrzymał w zeszły czwartek Nagrodę Nobla Ig w kategorii literatura za swoją teorię ” strukturalnego zwlekania.”Perry, który był w Niemczech, nie mógł uczestniczyć w ceremonii wręczenia nagród na Uniwersytecie Harvarda i wysłał w jego miejsce swoją redaktorkę Deborah Wilkes.

Perry po raz pierwszy opublikował swoją teorię w lutym 1996 Chronicle of Higher Education essay pt. ” How to Procrastinate and Still Get Things Done.”Utwór został ponownie opublikowany pod tytułem” Structured Procrastination.”

w eseju Perry przedstawia swoją metodę prokrastynatora, aby stać się ” użytecznym obywatelem.”

” prokrastynator może być zmotywowany do wykonywania trudnych, terminowych i ważnych zadań”, napisał, ” o ile te zadania są sposobem na nie robienie czegoś ważniejszego.”

zamiast minimalizować swoje zobowiązania, metodę, którą próbuje wielu prokrastynatorów, Perry sugeruje strategicznie wypełnianie swojej listy zobowiązań, aby użyć prokrastynacji jako narzędzia do osiągnięcia więcej.

Perry pisze: „zorganizowane zwlekanie wymaga pewnej ilości samooszukiwania się, ponieważ jeden z nich stale popełnia piramidę finansową… i praktycznie wszyscy zwlekający mają również doskonałe umiejętności w samooszukiwaniu się-więc co może być bardziej szlachetnego niż używanie jednej wady charakteru, aby zrównoważyć skutki innego?”

Perry współprowadzi program radiowy „Philosophy Talk” wraz z profesorem filozofii Kennethem Taylorem i jest znany ze swoich prac nad semantyką sytuacji.

Improbable Research, organizacja administrująca nagrodami, opisuje swoje kryteria na swojej stronie internetowej: „nagrody Ig Nobel honorują osiągnięcia, które najpierw rozśmieszają ludzi, a następnie sprawiają, że myślą. Nagrody mają na celu uczczenie niezwykłości, uhonorowanie pomysłowych-i pobudzenie zainteresowania ludzi nauką, medycyną i technologią.”

innymi zwycięzcami 2011 byli naukowcy z kilku krajów, którzy zbadali, dlaczego ludzie wzdychają, przeanalizowali proces podejmowania decyzji, gdy pacjenci musieli oddawać mocz i udokumentowali, że „nie ma dowodów na zakaźne Ziewanie żółwia Czerwononogiego.”

– Margaret Rawson