Beneath The Snows of Winter: the Subnivean Zone

door Michael Gambino, Curator

Winter is een uitdagend seizoen voor wilde dieren. De aanpassingen en overlevingsstrategieën van veel soorten hier in het koude noordoosten worden opnieuw getest, zoals ze al duizenden jaren zijn.

sommige dieren zijn al naar het zuiden gegaan naar warmere klimaten tegen de tijd dat de winter het landschap bedekt met sneeuw. Anderen hebben zich teruggetrokken in hun gezellige winterslaapkamers diep onder de dodelijke kou van de winter en zullen slapen tot de warmte van de vroege lente terugkeert.

er zijn echter dieren die niet migreren of holen binnengaan om aan de strenge wintermaanden te ontsnappen. Dieren met h een groter lichaamsgewicht, zoals het witstaarthert, genereert een grote hoeveelheid warmte die wordt gevangen door de dikkere haar-en vetlaag die tijdens het herfstseizoen wordt opgedaan. Andere middelgrote dieren zoals de Oosterse Coyote, Rode Vos en het Oosterse Katoenstaartkonijn worden op dezelfde manier beschermd, hoewel ze een dichte bontjas ontwikkelen die ze warm en droog houdt. Deze grotere dieren zijn te zien in de winter, en hun sporen zijn gemakkelijk waarneembaar in de sneeuw.

hoe zit het met alle kleine dieren zoals eekhoorns, muizen, spitsmuizen en woelmuizen? Hoe overleven ze de moordende kou? Chipmunks behoren tot de dieren die onder de grond overwinteren, niet echt overwinteren, maar diep slapen. Ze ontwaken periodiek om het latrinegebied van hun hol te gebruiken, of knabbelen op een eikel die in hun voorraad wintervoedsel is opgeslagen voordat ze terugkeren naar hun bedkamer voor meer slaap.

de aanwezigheid van Kortstaartspitsmuizen, Weidemuizen en verschillende muissoorten is de hele winter actief in Velden en bossen. Het zijn geheimzinnige wezens die foerageren onder de dekking van bladafval en droge grassen voor noten en zaden en torpide insecten. Haviken, uilen, coyotes en vossen zijn ook op zoek naar voedsel, en een onzorgvuldige woelmuis die zich in dunne dekking bevindt kan eindigen als een maaltijd voor deze roofdieren.

wanneer een sneeuwstorm deze habitats bedekt met een voet of meer sneeuw, is het eigenlijk goed nieuws voor deze kleine zoogdieren. Dit komt omdat ze nu niet alleen meer beschermd zijn tegen roofdieren, de sneeuw fungeert als een isolator die deze kleine dieren beschermt tegen bittere koude wind en onder vriestemperaturen.
Deze plaats onder de sneeuw van de winter wordt de subniveaanse zone genoemd, en in deze zone kunnen kleine zoogdieren zich vrij bewegen op zoek naar voedsel, nog steeds onder de samengeklitte droge Grassen en beschermd door een dak van ijs en sneeuw. Dit dak wordt gecreëerd als de warmte van de aarde smelt de sneeuw en waterdamp wordt gecreëerd in de resulterende ruimte tussen sneeuw en aarde. Deze damp stijgt op naar het dak van sneeuw pak en condenseert, het vormen van een dunne laag van beschermende ijs dat voorkomt dat sub-nul winden van bovenaf en vertraagt warmteverlies van onderaf. De subnivean zone temperaturen zijn slechts een graad of twee boven of onder het vriespunt voor de hele winter – zelfs tot in het vroege voorjaar wanneer de buitentemperatuur boven de snowpack aanzienlijk opwarmt.

als je denkt dat dit klinkt als de Inuit igloos, dan heb je gelijk. De kleine ruimtes tussen sneeuwvlokken en ijskristallen houden warmte van de aarde vast. Elk materiaal of stof met kleine zakken dode lucht zal warmte vasthouden. Dit is een fundamenteel principe van de meeste isolatie. Daarom zijn bont en haar geweldige isolatoren voor grotere dieren en houdt je wollen jas je warm.

de subniveaanse zone heeft andere elementen die het een verbazingwekkende Winter habitat maken. Er is geen zorg voor een gebrek aan zuurstof, omdat er veel luchtschachten gemaakt door stengels van planten en grassen en boomstammen in de sneeuw die het mogelijk maken gassen te worden uitgewisseld in de subniveaanse wereld. Er is zelfs genoeg licht dat door enkele meters sneeuw filtert om de grond te bereiken. Dit verklaart waarom de planten dicht bij de grond kunnen blijven groeien terwijl ze onder de wintersneeuw worden begraven. Als de winter het voorjaar nadert, zorgt het ontdooien en opnieuw invriezen van sneeuw voor een duidelijker laag ijskristallen die nog meer licht naar beneden laat filteren, waardoor de bewoners weten dat hun winterwereld binnenkort zal verdwijnen.

plantenleven in de subniveaanse schemering helpt de dieren die er wonen te voeden. Er zijn ook nog steeds niet opgeëist noten en zaden, en insecten om op te snacken, en altijd is er de mogelijkheid om op de binnenschors van bomen te kauwen. In het voorjaar wanneer de laatste van de snowpack is gesmolten, kunt u bewijs van de activiteit onder de sneeuw te zien. Bomen en struiken worden vaak ontdaan van schors die overeenkomen met de hoogte van de voormalige snowpack. Met sneeuw daken gesmolten, kunt u zien geëtst in het gras en de bodem van golfbanen en wilde weiden het doolhof van tunnels en paden gebruikt door muizen, woelmuizen en spitsmuizen als ze kauwen en stampte hun weg naar en van voedsel locaties voor maanden.

hoewel dit alles geweldig klinkt voor de kleine beesten die onder de sneeuw leven, hoe zit het met de hongerige roofdieren? Hoe vinden ze voedsel als alles bedekt is met wit? Uilen hebben een geweldig gehoor, en kunnen eigenlijk horen het piepen en krijsen van de sneeuw-verborgen dieren en zal daadwerkelijk duiken in diepe sneeuw om een ongetwijfeld zeer verrast knaagdier uit de subniveaanse wereld vast te leggen. Hetzelfde geldt voor Coyote en fox. Met hun grote oren en scherp gehoor, stoppen ze en luisteren aandachtig naar het geluid van krabben, kauwen en zachte vulling van kleine voetjes onder de sneeuw. Als een vos op haar prooi valt, springt ze recht omhoog en duikt letterlijk de sneeuw in, en verplettert de ontsnappingstunnels van de knaagdieren. Dan verzamelt ze gewoon haar maaltijd.

deze winter als je buiten geniet van de koude natuurlijke schoonheid van het seizoen en alles lijkt rustig en slapend in de bossen en weiden, denk dan aan alles wat zich afspeelt gehuld in geheimhouding onder de sneeuw.

natuurnoot: Wat is het verschil tussen haar en vacht? “Haar” en “bont” zijn Namen meestal toegepast op verschillende dieren soort haargroei. In hun winterjassen, witstaarthert hebben Grove, dikke strengen van haar die hol zijn en helpen vangen lichaamswarmte samen met een dichter, kinkier mat van haar dicht bij de huid die het grootste deel van de isolatie doet. Een vos of een konijn heeft haar dat zeer fijn is en zeer dicht groeit. Een chinchilla heeft misschien wel het fijnste (zachtste) haar van alle landzoogdieren met 50-80 haren groeien uit een enkele follikel in vergelijking met een mens die slechts 2-3 haren per follikel groeit. Mensen lijken nog steeds tropische wezens te zijn!